Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στον ΠΑΟΚ θυμίζουν σχεδόν απαράλλαχτα το βασισμένο σε αληθινά γεγονότα σενάριο της πρόσφατης εξαιρετικής ταινίας "Μoneyball", με πρωταγωνιστή τον Μπραντ Πιτ σε μια οσκαρική ερμηνεία από τις καλύτερες της καριέρας του.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο Μπίλι Μπιν, πρώην παίχτης του baseball και μάνατζερ πια της ομάδας των Όκλαντ Αθλέτικς, βρίσκεται ξαφνικά προ τετελεσμένων γεγονότων, αντιμετωπίζοντας την απόφαση της διοίκησης της ομάδας του, για μεγάλες περικοπές στο μπάτζετ, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Οι Όκλαντ χάνουν μονομιάς όλα τους τα αστέρια και είναι αναγκασμένος με ένα πολύ περιορισμένο μπάτζετ να διατηρήσει την ομάδα ανταγωνιστική.
Μπροστά στο αδιέξοδο ρισκάρει και αποφασίζει να μην ακολουθήσει την πεπατημένη και τις παραδοσιακές μεθόδους αναστήλωσης της ομάδας του. Πάει κόντρα στο ρεύμα και προσλαμβάνει έναν ευφυή νεαρό οικονομικό αναλυτή, ο οποίος με βάση ένα πρωτοποριακό για την εποχή πρόγραμμα στατιστικών αναλύσεων, τού υποδεικνύει με ποιους φθηνούς και απαξιωμένους παίκτες της αγοράς θα αντικαταστήσει τα παλιά αστέρια, ώστε να παραμείνει εντός μπάτζετ. Οι παίκτες αυτοί είναι είτε άτεχνοι, είτε ατσούμπαλοι, είτε με κατεστραμμένα γόνατα, είτε μεγάλης ηλικίας, είτε «αιώνια» ταλέντα, είτε με κακή εξωγηπεδική φήμη, γενικά όχι θεαματικοί, αλλά αποτελεσματικοί, με κριτήριο επιλογής τις αθόρυβες επιδόσεις τους.
Το ξεκίνημα στην αρχή της σεζόν είναι άθλιο για τους Όκλαντ με 10 συνεχόμενες ήττες, εν μέσω μιας έντονης κόντρας με τον προπονητή της ομάδας, που υποδύεται ο, επίσης, εξαιρετικός Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, ο οποίος δυσφορεί με την διαμορφωθείσα κατάσταση.
Όταν, όμως, λόγω συγκυριών, αρχίζει και χρησιμοποιεί τους «αντιεμπορικούς» και «περίεργους», οι Όκλαντ κάνουν ένα απίστευτο σερί 21 συνεχόμενων νικών στο πρωτάθλημα, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ που είχε άλλη ομάδα από το 1929 και φτάνουν μια… ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο Μπίλι Μπιν από εξιλαστήριο θύμα των ΜΜΕ και των οπαδών της ομάδας του, γίνεται τοπικός ήρωας στο Όκλαντ. Τελικά, έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που τόλμησε και άνοιξε νέους δρόμους, αλλάζοντας την ιστορία του μπέιζμπολ με την βοήθεια της τεχνολογίας και της στατιστικής.
Οι ομοιότητες με την περίπτωση του ΠΑΟΚ είναι πολλές. Στην θέση του μάνατζερ είναι ο Ζήσης Βρύζας ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σκληρή οικονομική πραγματικότητα και στην θέση του αυτονόητα πολύ προβληματισμένου προπονητή ο Λάζλο Μπόλονι.
Χωρίς τα μεγάλα αστέρια Κοντρέρας, Βιεϊρίνια (ίσως ακολουθήσει και ο Σαλπιγγίδης) και με δραστικά μειωμένο μπάτζετ, ο Βρύζας πρέπει να διατηρήσει την ομάδα ανταγωνιστική και εντός των στόχων της. Η μόνη διαφορά από την ταινία είναι ότι ο Βρύζας μαζί με τον Θόδωρο Ζαγοράκη επέλεξαν ως μέθοδο μείωσης του μπάτζετ την προώθηση νέων Ελλήνων παικτών. Θα τα καταφέρουν;
Το εγχείρημα έχει φυσικά ασύλληπτο βαθμό δυσκολίας και είναι πάρα πολύ φιλόδοξο, αλλά ο αθλητισμός είναι διαχρονικά γεμάτος από εκπλήξεις και απρόσμενες ανατροπές δεδομένων. Θεωρώ, ότι το παράτολμο εγχείρημα των Ζαγοράκη και Βρύζα, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, «παίζουν το κεφάλι τους» κορόνα γράμματα, θα κριθεί στον τομέα της οργάνωσης και της ικανότητας πρόβλεψης.
Εάν οι πωλήσεις πρωτοκλασάτων, ήταν αποτέλεσμα μεθοδικού και καινοτόμου εδώ και καιρό αγωνιστικού σχεδιασμού, με οργανωμένο και σαφή πλάνο για τον τρόπο αντικατάστασής τους, το εγχείρημα έχει πιθανότητες επιτυχίας. Εάν οι πωλήσεις ήταν απλά αποτέλεσμα πανικού, λόγω οικονομικού αδιεξόδου, εκ προοιμίου το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.
Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι επικοινωνιακά τουλάχιστον ήταν οργανωμένο σωστά. Υπό την έννοια, ότι ο κόσμος ενημερώθηκε από τους Ζαγοράκη, Βρύζα και Κωνσταντινίδη για την δύσκολη κατάσταση με ειλικρινείς τοποθετήσεις και χωρίς περιστροφές και έτσι κανείς δεν αιφνιδιάστηκε και δεν έπεσε από τα σύννεφα.
Στο πρακτικό μέρος, που είναι και το πιο ουσιαστικό, φαίνεται ότι υπάρχει μια προεργασία και μια δεδομένη προετοιμασία από το καλοκαίρι, που αποδεικνύεται από την προώθηση, κατά την διάρκεια της σεζόν φέτος, αρκετών νέων παικτών στην 11άδα, αλλά το «κρας τεστ» είναι από δω και πέρα.
Το ρεπορτάζ λέει ότι γίνονται κρούσεις σε επιλεγμένους στόχους για αντικατάσταση του Βιεϊρίνια με αντίστοιχα ποιοτική μεταγραφή. Στόπερ δεν αναζητείται καθώς το μεταγραφικό μπάτζετ είναι μικρό και ο Μπόλονι θα περιοριστεί στην τετράδα Μαλεζά, Τσιρίλο, Κατσικά, Μπαλάφα και… ο Θεός βοηθός.
Η πώληση του Βιεϊρίνια εννοείται πως ισοδυναμεί με τεράστια και πολύ πιθανόν δυσαναπλήρωτη απώλεια για την ομάδα. Αλλά εάν αφαιρέσει κάποιος το συναίσθημα και το δει ρεαλιστικά θα αντιληφθεί ευκόλως ότι δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου. Άπειρες μεγάλες ομάδες έχουν δώσει τους αστέρες τους και δεν έπαθαν τίποτα. Ο Βιεϊρίνια είναι πολύ μεγάλος παίκτης, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι χωρίς τον Πορτογάλο ο ΠΑΟΚ θα καταποντιστεί αγωνιστικά. Μην ξεχνάμε, ότι το καλύτερο φετινό του παιχνίδι έως τώρα το έκανε στο Λονδίνο με την Τότεναμ χωρίς τον Βιεϊρίνια.
Συμπερασματικά, το ριψοκίνδυνο εγχείρημα των Ζαγοράκη και Βρύζα δεν θα κριθεί σοβαρά σε ένα μήνα, ούτε σε δυο, όποια κι εάν είναι τα αποτελέσματα του ΠΑΟΚ σ’ αυτό το διάστημα. Τα πρώτα απόλυτα σαφή δείγματα γραφής θα τα έχουμε στο τέλος της σεζόν.
